Στις 8 Μαρτίου όπως είθισται κάθε χρόνο έτσι και φέτος ,οι γυναίκες όλου του κόσμου έχουν την τιμητική τους μιας και είναι μια μέρα αφιερωμένη παγκοσμίως στη  Γιορτή της Γυναίκας. Αξίζει σήμερα να προβληματιστούμε  όλοι μας, μέσα σε όλη αυτή την κρίση που βιώνουμε , να σκεφτούμε τα προβλήματα και τις διακρίσεις που αντιμετωπίζει η γυναίκα που μεγαλώνει παιδί με αναπηρία αλλά και η ίδια η γυναίκα που έχει αναπηρία. Είναι τόσες πολλές  οι διακρίσεις που υπόκεινται, όχι μόνο λόγω του φύλου τους αλλά και λόγω της  ίδιας της αναπηρίας.

Η διάγνωση οποιασδήποτε διαταραχής αποτελεί την πιο τραυματική στιγμή για τους γονείς, αλλά και για τους επαγγελματίες υγείας. H κατανόηση των αντιδράσεων των γονέων, η υποστήριξη και αναγνώριση των πεποιθήσεων και των προσδοκιών τους αποτελεί σημαντική προϋπόθεση για τη δημιουργία λειτουργικής σχέσης με τους επαγγελματίες, άτομα από τα οποία εξαρτώνται, τη βοήθεια των οποίων έχουν ανάγκη.

Οι ανάγκες, οι απόψεις και η κριτική των γονέων για την ποιότητα της συνεργασίας με τους επαγγελματίες και τις υπηρεσίες υγείας και εκπαίδευσης είναι ιδιαίτερα σημαντικές για τη βελτίωση των παρεχόμενων θεραπευτικών και εκπαιδευτικών παρεμβάσεων. Σύμφωνα με τους Cunningham & Davis (1985), τα κύρια σημεία αυτής της κριτικής είναι τα ακόλουθα:

Επικοινωνία: Οι γονείς δυσκολεύονται να κατανοήσουν τις πληροφορίες που τους παρέχονται, εξ’ αιτίας της εξειδικευμένης ορολογίας που χρησιμοποιούν οι επαγγελματίες υγείας.

Η ψυχοδυναμική ψυχοθεραπεία θεωρήθηκε στο παρελθόν ως θεραπεία εκλογής στον αυτισμό. Σήμερα είναι αποδεκτό ότι τα κύρια σημεία του αυτισμού δεν ανταποκρίνονται στη μέθοδο αυτή. Ωστόσο, τα παιδιά με αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας μπορεί να ωφεληθούν από ατομική, ομαδική ή οικογενειακή ψυχοθεραπεία, όταν συνυπάρχουν άλλες ψυχιατρικές καταστάσεις ή συμπτώματα όπως άγχος, κατάθλιψη ή έντονη ψυχαναγκαστική-καταναγκαστική συμπεριφορά. Τα παιδιά αυτά είναι πιθανό να παρουσιάσουν έντονη δυσανεξία όταν αντιληφθούν ότι διαφέρουν από τους υπόλοιπους.

Επί 60 συνεχή έτη ο αυτισμός και οι συναφείς αναπτυξιακές διαταραχές εγείρουν το ενδιαφέρον τόσο των γονέων όσο και των επαγγελματιών υγείας και εκπαίδευσης. Η αιτιολογία των διαταραχών, η ιδιαίτερη ποιότητα των γνωστικών ελλειμμάτων, η αντιμετώπιση των βασικών δυσκολιών, όπως εκδηλώνονται στο συγκεκριμένο άτομο, η αποτελεσματικότητα της πρώιμης θεραπευτικής παρέμβασης και της εκπαίδευσης των γονέων, αποτελούν τομείς μεγάλου ερευνητικού, κλινικού και κοινωνικού ενδιαφέροντος.